top of page

Our History

 

           The medieval European history divided the oldest (or first) Medieval era [-9os 5th century AD] and the newer (or second) medieval era [-15 9th century AD]. In the second medieval period have been many significant changes to the first large station, the Crusades.
     The Byzantine Empire in the 13th century AD They were in decline. The lack of merit in the highest office and external enemies brought the demise of the Crusaders of the fourth Crusade. During the conquest of Constantinople by the Crusaders (April 1204 AD) the territories of the former Byzantine Empire partitioned into states which are distributed between the leaders of the Crusade [This period for Greece named Franks]. Among the areas was the Crete granted to the Italian Marquis Boniface of Montferrat. But Boniface unable to impose its authority on the Big Island of Crete sell it to the Venetians (August 1204 AD) against 75,000 francs and in return had taken and other territories of the Venetian Republic. The Venetians people of sailors they would Crete to expand their trade and to ensure the dominance of sea routes to Egypt-East.
       But before even "signed the above transaction" decapitated and conquered much of the Genoese pirate Earl of Malta Enrico Pescatore who was -of course- support of Genoa (Genova) who was then the awe rival Venice.
Of course, the biggest Venetia- then naval power in Mesogeio- turns the 1212m.Ch. to clear the Genoese (who delivered the city of Chania in fire) the island which they called Regno di Candia (Crete Kingdom).
    For their part, the "Greek Orthodox Christians" Cretans not uncomplainingly accepted the Venetian rule. We note that the Venetian erupted on the island 27 revolutions against the Venetians in the forefront descendants of the families of 12 Archontopoula (these were descendants of aristocratic families Byzantines who settled in Crete during the 11th and 12th century).
When the Venetians became masters of Crete to consolidate sovereignty brought settlers, built castles (= walls surrounding the city, building or place) and forts (= fortress complex that included all or part of the urban population) and many Orthodox churches were converted to Catholics.
The first settlers moved in 1212m.Ch. from Venice and was 132-noble knights who would share the island with the feudal system.
Total transferred to Crete 10,000 Venetian feudal lords who settled on the island with their auxiliaries. The feudal lords were required to have a shelter in the city, because the control is passed through the city's institutions.
The military apparatus was expandable in Crete from Venice. The supreme authority on the island carried the Duke who lived in Heraklion and the term of office of two years.
        In all management positions initially only occupied by Venetian nobles over time however, and particularly after 1500 AD start and Cretans to occupy positions in local authorities. With the latter system, the Venetian domination create local backups of them and saw in it the consolidation of their own economic interests, and their own political prestige. Those who were able to local authorities wanted and succeeded to be called noble, but with a local identification (Cretan nobility-title lesser value), which excluded their identification with the Venetian nobility (Venetian nobles). The imposition of this system meant to limit participation in the exercise of power in many individuals and groups who felt they were entitled to participate in it. Also, strong local Byzantine rulers claimed a equal treatment with their local Western counterparts. These internal contradictions inherited social laminating, lead to ruptures, which took violent form, in revolutions, which were all but a common denominator, claiming that the integration into the existing system rather than its overthrow.
        Thus, the installation of the Venetians in Crete urban centers of the island Chania, Rethymno, Candia [= Heraklion] translated to very large commercial ports-stations consolidating trade and economic domination of the Venetians in the Southeastern Mediterranean. Cities, which is the heavy production of the island with the shipyards and the construction of very large fortifications, gradually acquire and especially from the mid-16th century onwards, great economic and political power and there is an impressive cultural activity.

          With consolidation, therefore, sovereignty of the Venetians in Chania, 1252m.Ch. Starts and rebuilt the city.

During the Venetian period in Chania erected extremely buildings, architecture, decorating even today the city of Chania.

            Through the exceptional urban planning narrow streets of the old city in the prestigious Venetian district Topana (Top Hane = Tophane in Turkish from the Venetian gunpowder that was there), there is a steep alley that may escape your attention. Is Angel Street with fine examples of 16th architecture Venetian imprinted in buildings.

       There is the Venetian mansion "Stella". Building the architecture follows the trends of the Venetian mannerism, exuding a palaiiki atmosphere that travels to the "Venice of the East" as is rightly considered the old town of Chania.

           In a quiet and beautiful alley just 30 meters from the sea of ​​the Venetian harbor and next to it the fort "Bastion" (now Maritime Museum) guest house "Stella" was house Venetian feudal lord, built during the Cretan Renaissance (16th century AD). A large two-storey house with two fireplaces, arches and many bright and airy rooms. Some of them with old fireplace, some with panoramic view balcony to the Harbourfront and other windows that overlook an old Turkish tower, which in the legends to the Ottoman period, the city had the Pasha of Costumes.

          Although within the Venetian walls with external tafros- but never filled water- hotel "Stella" is within walking distance (10 minutes walk) from the beach of Nea Chora and a short distance (3 minutes feet) from municipal Parking.

 

                               

        Η μεσαιωνική ευρωπαϊκή  ιστορία χωρίζεται στην παλαιότερη(ή πρώτη) μεσαιωνική εποχή [5ος -9ος αιώνας μ.Χ.] και στην νεώτερη(ή δεύτερη) μεσαιωνική εποχή [9ος -15ος αιώνας μ.Χ.]. Στην δεύτερη μεσαιωνική περίοδο έγιναν πολλές και σημαντικές μεταβολές με πρώτο μεγάλο σταθμό, τις σταυροφορίες .

      Η Βυζαντινή αυτοκρατορία κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. ήταν σε παρακμή. Η έλλειψη αξιοκρατίας στα ύπατα αξιώματα και οι εξωτερικοί εχθροί έφερε την διάλυση της από τους σταυροφόρους της Δʹ Σταυροφορίας. Κατά την άλωση της Κωσταντινούπολης από τους σταυροφόρους (Απρίλιο του 1204 μ.Χ.) τα εδάφη της πρώην Βυζαντινής  αυτοκρατορίας διαμερίζονται σε κρατίδια τα οποία μοίρασαν μεταξύ τους οι αρχηγοί της Σταυροφορίας [Η περίοδος αυτή για τον Ελλαδικό χώρο ονομάσθηκε Φραγκοκρατία]. Ανάμεσα στις περιοχές ήταν και η Κρήτη που παραχωρήθηκε στον Ιταλό Μαρκήσιο Βονιφάτιο τον Μομφερατικό. Ο Βονιφάτιος όμως μη μπορώντας να επιβάλλει την εξουσία του στο μεγάλο νησί της Κρήτης την πουλάει στους Βενετούς (Αύγουστο του 1204 μ.Χ.) έναντι 75.000 φράγκων ενώ ως αντάλλαγμα είχε πάρει και άλλα εδάφη από την Ενετική Δημοκρατία. Οι Βενετοί λαός  θαλασσινός ήθελεν την Κρήτη για να επεκτείνουν το εμπόριό τους και να εξασφαλίσουν την κυριαρχία στις θαλάσσιες οδούς προς Αίγυπτο-Ανατολή.

Όμως , πριν ακόμα «υπογραφεί  η παραπάνω αγοραπωλησία» πρόλαβε και κατέκτησε ένα μεγάλο μέρος της , ο Γενουάτης αρχιπειρατής Κόμης της Μάλτας Ενρίκο Πεσκατόρε ο οποίος είχε την υποστήριξη -φυσικά- της Γένουας (Γένοβα) που τότε ήταν το αντίπαλος δέος της Βενετίας.

  Βέβαια, η Βενετία- η μεγαλύτερη τότε ναυτική δύναμη στην Μεσόγειο- κατάφερε τελικά το 1212μ.Χ. να διώξει τους  Γενουάτες (οι οποίοι παρέδωσαν την πόλη των Χανίων στην φωτιά) από το νησί το οποίο ονόμασαν  Regno di Candia(Βασίλειο της Κρήτης).

       Από την πλευρά τους οι «Έλληνες  χριστιανοί ορθόδοξοι» κάτοικοι της Κρήτης δε  δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα την ενετική κυριαρχία. Σημειώνουμε ότι την περίοδο της Ενετοκρατίας ξέσπασαν στο νησί  27 επαναστάσεις κατά των Ενετών με μπροστάρηδες απογόνους από τις οικογένειες των  12 Αρχοντόπουλων (αυτοί ήταν απόγονοι των Βυζαντινών αριστοκρατικών οικογενειών που εγκαταστάθηκαν  στην Κρήτη κατά τον 11ο και 12ο αιώνα).

Όταν οι Βενετοί έγιναν κύριοι  της Κρήτης για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους έφεραν αποίκους ,έκτισαν κάστρα (= τείχη που περιβάλλουν πόλη , κτίριο ή τόπο) και οχυρά (= φρουριακά συγκροτήματα που περιλάμβαναν το σύνολο ή μέρος του αστικού πληθυσμού) και πολλοί  ορθόδοξοι ναοί μετατράπησαν σε καθολικούς.

     Οι πρώτοι άποικοι μεταφέρθηκαν το 1212μ.Χ. από την Βενετία και ήταν 132 ευγενείς-ιππότες οι οποίοι θα μοιράζονταν το νησί με το σύστημα της φεουδαρχίας.

Συνολικά μεταφέρθηκαν στη Κρήτη 10.000 Βενετοί φεουδάρχες  που εγκαταστάθηκαν στο νησί με το βοηθητικό τους προσωπικό. Οι φεουδάρχες  ήταν υποχρεωμένοι να έχουν στέγη στην πόλη , γιατί ο έλεγχος τους περνούσε μέσα από τους θέσμούς της πόλης.

        Ο στρατιωτικός μηχανισμός ήταν στελλόμενος στην Κρήτη από την Βενετία. Την ανώτατη εξουσία στο νησί ασκούσε ο Δούκας που έμενε στο Ηράκλειο και η θητεία του ήταν διετής.

Στην διοίκηση όλες οι θέσεις αρχικά καταλαμβάνονται μόνο από Ενετούς ευγενείς με την πάροδο του χρόνου όμως, και ειδικότερα μετά το 1500 μ.Χ. αρχίζουν και οι Κρητικοί να καταλαμβάνουν αξιώματα  στις τοπικές αρχές. Με το τελευταίο σύστημα , η βενετική κυριαρχία δημιουργούσε τα τοπικά της στηρίγματα και αυτά έβλεπαν σε αυτήν την εδραίωση των δικών τους οικονομικών συμφερόντων, και του δικού τους πολιτικού κύρους. Όσοι είχαν θέση στις τοπικές αρχές ήθελαν και κατόρθωναν να αποκαλούνται ευγενείς , με έναν όμως τοπικό προσδιορισμό (Κρητικοί ευγενείς-τίτλος μικρότερης αξίας) , που απέκλειε την ταύτισή τους με τη βενετική ευγένεια (Ενετοί ευγενείς). Η επιβολή αυτού του συστήματος  συνεπαγόταν τον περιορισμό της συμμετοχής στην άσκηση της εξουσίας σε πολλά άτομα και ομάδες , που έκριναν ότι δικαιούνταν να μετέχουν σε αυτή. Επίσης ,τοπικοί ισχυροί Βυζαντινοί άρχοντες διεκδικούσαν μια ίση μεταχείρηση με τους ντόπιους  δυτικούς ομολόγους τους. Οι εσωτερικές αυτές αντιθέσεις , απότοκες  της  κοινωνικής πολυστρωμάτωσης , οδηγούσαν σε ρήξεις , που έπαιρναν βίαιη μορφή , σε επαναστάσεις , που είχαν ωστόσο όλες ένα κοινό παρανομαστή, τη διεκδίκηση δηλαδή της ενσωμάτωσης στο υφιστάμενο σύστημα και όχι της ανατροπής του.

       Έτσι , με την εγκατάσταση των Ενετών στην Κρήτη τα αστικά κέντρα του νησιού  Χανιά, Ρέθυμνο, Χάνδακας [=Ηράκλειο]  , μετατρέπονται σε πολύ μεγάλα εμπορικά λιμάνια-σταθμούς εδραιώνοντας την εμπορική και οικονομική κυριαρχία των Ενετών στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής  Μεσογείου. Τα αστικά κέντρα , στα οποία βρίσκεται η βαριά παραγωγή του νησιού με τα νεώρια και την κατασκευή πολύ μεγάλων οχυρωματικών έργων, αποκτούν σταδιακά και ιδιαίτερα από τα μέσα του 16ου αιώνα και μετά , πολύ μεγάλη οικονομική και πολιτική δύναμη και παρατηρείται  εντυπωσιακή πολιτιστική δραστηριότητα.

           Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας στα Χανιά ανεγέρθηκαν εξαιρετικά κτίρια , δείγματα αρχιτεκτονικής , που κοσμούν ακόμη και σήμερα την πόλη των Χανίων.

            Μέσα στα εξαίρετης ρυμοτομίας στενά καλντερίμια της παλιάς πόλης,  στην αριστοκρατική  βενετσιάνικη συνοικία  του Τοπανά (Top Hane = τοπχανέ στα τούρκικα από την ενετική πυριτιδαποθήκη που υπήρχε εκεί), υπάρχει ένα ανηφορικό σοκάκι που ίσως να διέφευγε της προσοχής σας. Είναι η οδός Αγγέλου με χαρακτηριστικά δείγματα βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής του 16ου αποτυπωμένα στα κτίρια της.

       Εκεί βρίσκεται το ενετικό αρχοντικό “Stella”. Κτίριο που στην αρχιτεκτονική του ακολουθεί τις τάσεις του Βενετσιάνικου Μανιερισμού , αποπνέοντας μια παλαιϊκή ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει στην «Βενετία της Ανατολής» όπως δικαίως θεωρείται η παλιά πόλη των Χανίων.

             Μόλις 30 μέτρων από την θάλασσα του ενετικού λιμανιού και παραδίπλα από το φρούριο “Φιρκά”(σημερινό Ναυτικό Μουσείο Χανίων) ο ξενώνας “Stella” ήταν οικία Ενετού φεουδάρχη, χτισμένη στα χρόνια της Κρητικής Αναγέννησης (16ος αιώνας μ.Χ.). Ένα μεγάλο διώροφο αρχοντικό, με δύο τζάκια ,καμάρες και πολλά ευήλια και ευάερα δωμάτια. Κάποια εκ των οποίων με παλιό τζάκι , άλλα με μπαλκόνι πανοραμικής θέας προς την  προκυμαία του λιμανιού και άλλα με παράθυρα που βλέπουν ένα παλιό τούρκικο πύργο, που κατά τους μύθους στην περίοδο της Τουρκοκρατίας ο πασάς της πόλης είχε τις χανούμισσες του.

          Αν και εντός των ενετικών τειχών με την εξωτερική τάφρος- που όμως δεν γέμισε ποτέ νερό- το ξενοδοχείο “Stella” βρίσκεται σε κοντινή απόσταση (10 λεπτά με τα πόδια) από την οργανωμένη παραλία της Νέας Χώρας και σε ελάχιστη απόσταση(3 λεπτά με τα πόδια) από δημοτικό Parking.                         

                              

bottom of page